Mijn probleem is dat ik niet kiezen kan’, zei mijn vriendin en door de telefoon hoorde ik de moedeloosheid in haar stem. ‘Hoe bedoel je’ vroeg ik niet begrijpend. ‘Nou gewoon, bij alles. Ik kan gewoon niet kiezen. Ik zie altijd overal de voor en nadelen van in en uiteindelijk staat het kiet en weet ik het niet meer.’ ‘Da’s knap lastig.’ leefde ik met haar mee. ‘Bovendien is het niet waar.’
Er viel een stilte. Ik legde aan haar uit hoe het volgens mij zat.
Eén van de redenen waardoor we moeite hebben met het leven is de manier waarop we continu tegen onszelf praten. Als je de hele dag met je innerlijke stem tegen jezelf herhaald dat je niet kunt kiezen, tja, dan ga je dat uiteindelijk geloven en je er bovendien naar gedragen. Natuurlijk kan ze kiezen. Het hele leven bestaat uit keuzes maken. Ik vroeg haar wat ze die morgen voor ontbijt had gegeten. Ze had stokbrood gegeten met koffie (ze woont in Frankrijk). Vervolgens vroeg ik waarom ze geen müesli had genomen. Ze antwoordde dat haar man speciaal naar de bakker was gegaan voor een lekker vers brood. Ze is in de negende maand van haar zwangerschap. Makkelijke keuze voor zo’n lekker knapperig stokbroodje, zult u wellicht denken. Klopt. Ze had natuurlijk voor de keuze gestaan of de dagelijkse müesli, of de lekkere trek. Ze luisterde naar haar innerlijk en koos voor het brood. In feite was deze keus zo razendsnel tot stand gekomen dat ze het niet als een keuze heeft ervaren. Het ging gewoon vanzelf. Mooi niet natuurlijk. Niets gaat vanzelf. Dat wij ons niet bewust zijn van onze mechanische keuzen ligt aan de aard van onze aandacht. Maar overal gaat een moment van keuze aan vooraf. Zelfs het de hele dag allerlei negatieve boodschappen aan onszelf geven is een keuze: ik kan niet kiezen, ik ben zo onzeker, ik ben zo lelijk, ik ben niets waard, mij lukt toch niets. Noem maar op, iedereen heeft een onverwoestbare cd in zijn hersenpan die verdomd moeilijk kapot te draaien is. Dat ligt aan de uitstekende kwaliteit van de cdspeler. Die hersenmassa doet exact wat je hem opdraagt. Als je nu spreekt van een ideale butler die 24 uur voor je klaar staat is het ons brein wel. Jammer genoeg gebruiken we de capaciteit niet optimaal en sterker nog, vaak hebben we helemaal niet in de gaten dat wij de bestuurder zijn van ons brein. Helaas moet ik hier de column afkappen. Vanuit de krant kreeg ik het verzoek minder breedsprakig te zijn, dus… wordt vervolgd.
Martine Clausen, counsellor.