Vorig weekend was ik met mijn dochter in Londen. Een moeder-dochter uitstap. We hadden iets te vieren. Voor haar was alles nieuw. Het vliegtuig, Engeland, voor het eerst in een hotel, en alles aan de linkerkant. Hartstikke spannend dus. Ik had het uitje zorgvuldig voorbereid zodat we geen tijd zouden verliezen met ronddolen en ons afvragen wat we nu eens zouden gaan doen. Bovendien had ik van tevoren het Universum en St. Christoffel gevraagd ons welgezind te zijn. Zo verzocht ik om een behouden reis en om zon. Het zal u geenszins verbazen dat we in beiden volledig zijn voorzien.
Februari of niet, het was schreeuwend druk in de stad. Op de één of andere manier trekt Londen toeristen aan als suiker wespen. U begrijpt dat een dertienjarige voornamelijk geïnteresseerd is in shopping en daar het haar uitstap was mocht ze haar hart ophalen. Op een gegeven moment stonden we in een werkelijk enorme kledingzaak waar het gonsde van de kooplustigen op zoek naar trendy outfits. We waren toe aan iets zoets en dochterlief had een zak m&m’s in haar zak. Ik liep voor haar uit en kon dus niet zien wat er gebeurde, maar ja, u weet hoe intuïtie werkt dus draaide ik me om en ja hoor, daar stond mijn schat: handen voor haar mond geslagen in horror: midden in een kleurige hagelbui van m&m’s: Oeps, iets te hard aan het zakje getrokken… Dat zijn van die momenten die ik in mijn dertienjarige periode zou hebben betiteld als mega-flater. Overal kijkende en vooral lachende gezichten… Maar weet u wat ik nu weer zo frappant vond? Precies waar het gebeurde stond een schoonmaker met bezem en opveegblik. En dat in een winkel zo groot als de Bijenkorf. Hoe is het mogelijk, ik heb nog nooit in een kledingzaak een schoonmaker gezien, (wel in supermarkten natuurlijk), en deze man was door onze beschermengel juist op dat moment daar neergezet. Hij was pikzwart en lachte een blinkend witte rij tanden bloot: ‘Don’t worry miss’ zei hij met zo’n mellow accent tegen mijn geschrokken kind. ‘No problem, I’ll clean it’. En hij ruimde het hele zwikkie op. We dankten hem uitbundig en konden weer vrolijk verder shoppen.
’S Avonds wilde ik haar graag mee uit nemen naar een musical. Nu zijn er in de stad kaartverkooppunten waar je op de dag van de voorstelling tickets tegen gereduceerd tarief kunt krijgen. Ik wilde graag met haar naar Fame. Om zes uur kwamen we aanlopen bij een verkooppunt en de man riep ons toe: ‘Het enige dat ik nog heb zijn twee kaartjes stalles voor … Fame!!’ Een uurtje later zaten we in het theater. En genoten dat we hebben…
Martine Clausen, beschermd.