geloven
Geloven
vorige
volgende
 

Het is weer zover. Er zit weer een woord dwars in mijn hoofd. Ik moet het beschrijven of ik nu wil of niet. Het gaat om het woord Geloof en de varianten er op zoals geloven. Iemand zei vorige week tegen me dat ik moest geloven in mezelf. Ik was het helemaal met hem eens. Het is iets waar ik zelf namelijk erg van overtuigd ben. Mensen moeten geloven in zichzelf, want als zij het niet doen, wie gaat het dan wel doen? Als jij jezelf ongeloofwaardig vindt, dan straal je dat uit en vindt een ander dat automatisch ook. Dat schiet natuurlijk niet op, want als je iets wil bereiken en je gelooft niet in jezelf, gelooft een ander ook niet in je en dan bereik je niets. Toch?
Misschien zijn er wat zelfverzekerder lezers die verbaasd een wenkbrauw optrekken en denken: ‘Hoezo, waarom zou een persoon dan niet in zichzelf geloven?’ Tja, er zijn er genoeg, hoor. Mensen die weinig zelfvertrouwen hebben doordat ze geen manier hebben geleerd om zichzelf te bevestigen. Als je nooit te horen krijgt dat je het goed doet, dan loop je een risico te gaan geloven dat je niet goed bent. En als je dat van jezelf denkt, dan geloof je niet in jezelf.
Vaak ligt de oorzaak op onbewust niveau. We kunnen het echter op linguïstisch niveau, op woordniveau, bezien. Stel dat je bent opgegroeid onder het regime van een soort Geloof. Stel dat je achteraf niet zo blij was met bijvoorbeeld de beperkingen van dat Geloof en je kunt het woordje ‘geloof’ niet meer horen. Alleen al het horen van de klank er van maakt je bij wijze van spreken misselijk. Stel nu dat je dan van iemand, die het goed met je meent, te horen krijgt dat je moet geloven in jezelf. Dan kan het niet anders of er ontstaat een innerlijk conflict, want van geloven en van moeten word jij niet goed. Tja, dan zit je dus als ex-gelovige wel met een probleem.
Woorden hebben zo’n enorm impact op ons. Ongelofelijk…
Laten we het maar weer even uit elkaar halen, dan wordt alles al snel duidelijk. Ge en loof. Snapt u al waar ik heen wil? Het is zo klaar als een klontje, kijk: ge is jij en loof komt van loven. Loven betekent eren. In de betekenis van het Geloof, wordt meestal een persoon geëerd: de Heer. Eén stap verder en ik concludeer dat dit zou moeten gelden voor onszelf. In plaats dat we uitsluitend bezig zijn anderen te loven en te eren, wordt het tijd dat we ons zelf gaan loven. ‘Ik geloof in mezelf’ betekent dus niets minder dan: ‘ik eer mezelf’. En ‘ik eer mezelf’ betekent dat ik mijn eigen waarde als mens en individu erken en dat ik het recht heb te zijn wie ik ben, ongeacht of een ander mij looft of eert, met inachtneming van de door ons met elkaar in deze maatschappij afgesproken spelregels van respect en fatsoen. Simpel toch? Of gelooft u er niet in?
Martine Clausen, ge-lovige.


Heeft u vragen of wilt u reageren: klik hier