zomer
vorige
volgende
 
zomer

Het is in deze tijd haast niet meer te geloven dat we vorige zomer van de dertien dagen op de camping, twaalf dagen in de stromende regen hebben gestaan. Het weer is zo heerlijk en ik geniet er met volle teugen van. Het is te heet om te joggen en zelfs te heet om in de zon te zitten (naar mijn smaak), maar die zalige temperatuur en dan die lekker luchtige kleding… Ik geniet er erg van. En toch..

Van de week liep ik door het veld en probeerde het moment zo intens mogelijk te beleven. De wind was minimaal en het briesje dat er stond was zwoel. Het aaide zo zachtjes over mijn huid. Ik bedacht me dat dit moment, het was nogal vroeg in de morgen, het perfecte moment was. Beter kon niet bestaan. Alles was mooi om mij heen: de geuren van vers gemaaid gras en van wilde roosjes hingen in de lucht. Het water in de sloten glinsterde en een scherp contrast tussen donker en licht weerspiegelde er in.
Ik verzuchtte dat ik het heerlijk zo vinden om die kleuren te kunnen vangen in aquarel. Het riet stond fier groen langs de oevers en waterhoentjes scharrelden daar weer tussenin. Ik kuierde over een bruggetje en zag een paar eendjes onder de brug door zwemmen. Eentje hield zijn kopje scheef en keek mijn richting uit. Het was een mannetje met een nogal gehavend uiterlijk, hij was klaarblijkelijk in de rui. Op zijn kopje zat nog wat groen. Terwijl hij zijn kopje draaide zag ik net een zilvergroene glans over dat stukje veren van hem gaan en besefte eens te meer dat ieder wezen, iedere mens, ook al gedragen ze zich nog zo nurks of horkerig of onbegrijpelijk naar onze smaak, toch ook een mooie glinsterende kant aan zijn karakter heeft. Ik wist dat ik altijd wil proberen die mooie kant in mensen te ontdekken.

Terwijl ik verder liep overviel mij, nogal onverwacht, een melancholiek gevoel. Ineens bedacht ik mij dat deze zomer straks ook al weer voorbij zou zijn. Meestal leven we erg naar situaties toe. Dat kunnen feestjes, ontmoetingen of seizoenen zijn, om dan, als het zover is, te ontdekken dat het toeleven ernaar en het anticiperen erop meer tijd in beslag neemt dan het moment zelf. Zo’n feestje of ontmoeting kan over zijn voor je er erg in hebt.
Ik riep mezelf tot de orde: dit weigerde ik te laten gelden voor de zomer. De zomer duurt lang en ik ga er ten volle van genieten. Dan laad ik helemaal op, zodat ik de winter ook wel weer door zal komen. Geniet u ook zo van dit seizoen?
Martine Clausen, zomers zot.


Heeft u vragen of wilt u reageren: klik hier