De zomerperiode is een tijd van beweging. Natuurlijk zijn mensen altijd bezig met het gaan van A naar B, getuige de files het hele jaar door, maar over het algemeen zijn die dagelijkse bewegingen veelal verplaatsingen van thuis naar werk en vice versa. In de zomer is er meer sprake van een weidser expansiedrang. De mens gaat verder en langer van huis voor de broodnodige variatie. Er is sprake van breken uit de sleur en van het bijkomen van de bewegingen van de rest van het jaar.
Zo zijn we altijd onderweg. De mensheid als rusteloos, actief en noest volkje. Gelijk de mieren, hoewel ik van mieren nog nooit vernam dat ze vakantie namen.
Wat zou er ten grondslag liggen aan die drang tot verplaatsing? Is het pure noodzaak, zoals voor brood op de plank? Is het nieuwsgierigheid of meer het continu doorbreken van sleur? Is het onvrede of het verlangen naar ontwikkeling en groei? Het ene volk is het andere niet. Zo zit in de Amerikaanse cultuur nog een ander soort beweging ingebakken: ze verhuizen veel makkelijker, vaker en rigoureuzer naar verder weg.
Ikzelf ben iemand die graag beweegt. Het liefst had ik bij mijn geboorte een paar pittige vleugels aangemeten gekregen zodat ik wat mobieler op de lange afstand zou zijn. Opstijgen en horizonten verkennen, dat lijkt mij het ultieme. Ook houd ik erg van vernieuwen en dus ook van verhuizen.
Mijn man niet. Die is van het honkvaste type. Maar ja, net zoals de drang van de spin Sebastiaan, is mijn drang soms ook niet te houden. Dus op dit moment staat ons huis weer op zijn kop: overal verhuisdozen. Dit keer is het een minibeweging, we blijven zelfs in onze wijk wonen, maar goed het is toch een verhuizing. We gaan naar een rustiger stek met uitzicht op het veld en een grotere tuin. Wie verhuist er nu voor een tuin? Ja, wij dus. Een bijkomend voordeel van verhuizen is het feit dat het voor mij de gelegenheid bij uitstek is om ballast uit te gooien. Weg met overbodige spullen en paperassen die we in de loop der jaren verzameld hebben. Iedere keer dat ik mij naar de papierbak begeef, geniet ik. Ach ja, ieder zo zijn meug, nietwaar?
En nu zit ik hier om vijf uur ’s morgens te schrijven en realiseer mij dat het lijkt op de 7 years itch, iedere zeven jaar een omwenteling. Tegelijkertijd hebben we een probleem met onze website provider. Dat heeft opgeleverd dat onze domeinnaam door een ander bedrijf is ingepikt. Leela Butterfly.com is een Tatooshop geworden. Is dat geen grap? En ja, ons bedrijf bestaat zeven jaar, dus ook hier de 7 years itch waarneembaar. Eerst maakte ik me zorgen, maar nu sla ik het geamuseerd gade. Benieuwd wat uit deze omwenteling zal ontstaan. In ieder geval iets nieuws, da’s duidelijk. En? Hoe is het eigenlijk met uw bewegingen gesteld??
Martine Clausen, beweegredenaar.