Da’s een mooi woord, vindt u niet? Als je nagaat dat een wonder een onverwachte bijna magische gebeurtenis is, dan is bewondering echt een apart woord. Je bewondert bijvoorbeeld een persoon om een bepaalde reden. Dan maak je die persoon bijzonder. Je bestrooit haar als het ware met wonderen.
Hoe kom ik hier nu weer bij? Dat zal ik u vertellen. Het gaat er natuurlijk om dat ik iemand bewonder. Dat komt zo. Na een intensief en langdurig counselingtraject  had ik deze week een afrondend gesprek met een cliënte. Ze kwam in december 2004 voor het eerst bij mij. Deze vrouw is voor mij het toonbeeld van wat er mogelijk is aan persoonlijke transformatie mits je doorzet en zware perioden met diep verdriet, die nu eenmaal ook naar boven komen als je naar jezelf gaat kijken, niet schuwt. Deze mevrouw is zo krachtig geweest om door weer en wind naar me toe te komen, en nu, na twee en een half jaar is ze in staat zelfstandig verder te gaan als een ander mens. Natuurlijk lag de potentie voor deze transformatie al in haar wezen besloten, maar dat ze die heeft weten te ont-dekken en weten vrij te maken vind ik echt bewonderenswaardig. Zeker gezien haar traumatische persoonlijke geschiedenis waardoor het geen gemakkelijk traject is geweest. Daarom bewonder ik haar. Ik heb door de jaren heen al heel wat mensen in counselling gehad. Ieder mens is verschillend, dat is maar gelukkig ook, de meeste mensen leren wel iets over zichzelf binnen het hulpverleningstraject. Ze veranderen altijd wel iets, bijvoorbeeld aan hun gedrag, hun emotionele beleving of aan hun omstandigheden. De transformatie die deze mevrouw voor zichzelf heeft weten te bewerkstelligen is, als ik zo eens vergelijk, wel heel groot. Ik neem mijn pet voor haar af.
Weet u wat ik ook zo prachtig vond? Ze kwam voor de laatste keer en we bespraken haar traject. Toen was het tijd voor het afscheid. Ze wilde me bedanken en had een kadootje voor me meegebracht. Terwijl ze het uit haar tas pakte zei ze: ‘Ik wilde iets voor je meebrengen waar je een moment van gezelligheid en luchtigheid mee zou ervaren, vandaar dat ik een fles wijn voor je heb gekocht. Die kun je samen met iemand drinken, gewoon lekker ontspannen.’ Met die woorden overhandigde ze me een fles rode wijn. Dat vond ik nu ook weer zo mooi van haar, dat ze een kado echt voor míj had gekocht, niet een kado waardoor ik me haar voor eeuwig zou herinneren. Ook daar bewonder ik haar om. Ik weet dat ik deze cliënte nooit zal vergeten. Dat zal dus niet liggen aan het kado dat ik van haar kreeg omdat ik namelijk precies ga doen wat zij met dat kado beoogde. Ik zal me haar dus niet herinneren iets van haar dat in mijn kamer hangt waardoor ik aan haar moet denken. Nee, ik zal me haar herinneren als hét grote voorbeeld van wat mogelijk is aan persoonlijke transformatie en groei. Dat ik dit heb mogen meemaken is voor mij het grootste kado.
Zo ziet u dat ik mijmer over het feit dat wonderen bestaan. Maakt u ook wel eens een wonder mee?.
Martine Clausen, bewonderend.