De laatste twee columns leken specifiek gericht aan vrouwen. Het was niet mijn bedoeling om jullie mannen buiten te sluiten. Geenszins. Maar ja, ik heb toch een beetje het gevoel dat ik een en ander recht moet trekken. Daarom wend ik mij nu speciaal tot jou. Het zal voor mannen niet altijd gemakkelijk zijn om met ons om te gaan. Wat dat betreft is er toch echt wel een groot verschil tussen de geslachten. Een verschil in sekse en in functies van het lichaam. Een verschil in verwachtingen vanuit de maatschappij ten aanzien van onze gedragingen. Daar zijn we allemaal door gevormd.
Weet je, het is voor mij soms al moeilijk om mezelf goed te doorgronden, ik kan me zo voorstellen dat het voor jullie dan verdomd lastig is om hoogte van ons te krijgen. Als ik ten prooi aan maandelijkse hormonen zonder enige andere reden een dag flink chagrijnig ben, of labiel en om het minste vol kan schieten. Hoe moet je daar als man in vredesnaam mee overweg? Hoe kun je als man mijn behoeften begrijpen als jij die behoeften helemaal niet hebt? Dan komt het toch neer op goed een gebruiksaanwijzing lezen en verstandelijk toepassen. Klinkt misschien wat killetjes, maar komt het daar niet een beetje op neer? Net als je nu eenmaal weet dat je loodvrije benzine in je auto moet gooien in plaats van diesel, zo moet je ook de gebruiksaanwijzing van de vrouw uit zien te dokteren. Dan kan het allemaal redelijk prettig verlopen binnen relaties. Soms kan het echter ook een beetje de keel uit gaan hangen.
Als wij als vrouw ons steeds houden aan de gebruiksaanwijzing voor de man en vice versa kan dat ook wel eens gaan wrikken. Helemaal als de gebruiksaanwijzing na jaren verfomfaaid en versleten in een hoek geraakt is, tja, dan weet je misschien niet meer zo precies wat er op stond, misschien ben je hem wel helemaal kwijt. Misschien ben je wel heel hard bezig om nu eindelijk eens goed je eigen gebruiksaanwijzing in kaart te brengen. Misschien zit je wel met je neus in je bijsluiter. Wat een bijwerkingen ben je allemaal over jezelf tegen gekomen? Als iemand zus en zo tegen mij doet, dan reageer ik aldus. Mmmm, en als iemand zus en zo tegen mij doet, dan gooi ik mijn kont tegen de krib. Mmmm. Zo ben je misschien wel een tijdje bezig om jezelf te ontcijferen. En intussen heeft die partner van je scheve ogen, omdat in haar gebruiksaanwijzing staat dat zij altijd aan de beurt is. Zij was daar ook aan gewend, en nu ineens ben jij met iets anders bezig. Dan gaat zij natuurlijk ook onmiddellijk met haar neus in haar eigen bijsluiter zitten lezen. Zo kan er weer behoorlijk wat onbegrip tussen de echtelieden ontstaan. Is dat erg? Welnee. Ik vind van niet. Het kan lastig zijn, dat wel. Het hangt er van af hoe je kiest er mee om te gaan. Volgens mij is het ook hier een kwestie van acceptatie. Zó zijn op dit moment de omstandigheden. Je kunt er tegen aan gaan duwen, dat kost dan een boel energie. Je kunt er ook naar kijken en zeggen. Zo gaat het nu even. Wat doet dat met mij?
En hier geldt voor beiden: kunnen we dit toestaan en begrijpen dat onze bijsluiter onze reactie bepaald? Tja, zo is het nu maar net… kunnen we dat?
Martine Clausen, bijsluiter decoderend.