schaarste
Schaarste
vorige
volgende
column 2007-1

Veel van onze ingevingen en handelingen zijn gebaseerd op de onderliggende overtuiging van schaarste. De angst om in de nabije of de verdere toekomst niet voldoende te hebben. We sparen geld op en zetten het op de bank voor het geval dat. Eigenlijk zouden we dolgraag een keer op vakantie willen naar een exotisch oord, of gewoon een nieuwe auto kopen, maar nee, we komen niet aan dat spaarpotje, want je weet maar nooit. En als je-weet-maar-nooit, nooit komt omdat we krakkemikkig worden, hebben we een leuk zakcentje voor een extra mooie kist. Dat scheelt weer voor onze nazaten, en als je geen kinderen hebt? Tja, dan geef je toch je nalatenschap aan een goed doel.
Ik las gister in een boek een uitspraak van Osho over geld. Behalve het feit dat het een ruilmiddel is, is geld iets wat ‘courant’ genoemd werd vroeger, een courant middel, dat betekent een middel dat stroomt. Een ‘courant’ in het Frans betekent stroom. In het Engels hebben we het over cashflow. Geld moet stromen. Als je het vast houdt stopt de stroom en dan krijg je verval. Ik ken mensen die veel geld hebben en die hun geld laten stromen voor zichzelf. Delen kunnen ze moeilijk want waarom zouden ze delen met mensen die minder hebben, moeten ze ook maar hard werken en zorgen dat ze meer krijgen. Hebben zij toch ook gedaan, nou dan. Laatst hoorde ik een nieuwsbericht dat een of andere miljardair met een shuttle de ruimte in geschoten was. Hij had er geloof ik zo’n 17 miljoen of iets in die trant voor betaald. Ben ik nou gek of niet? Met al dat geld had hij ik weet niet hoeveel weeshuizen in de wereld op kunnen knappen, of scholen kunnen laten bouwen, of voedsel of medicijnen kunnen bieden aan hen die het nodig hebben. Of misschien is hij zo rijk dat hij dat ook doet.
Maar, ik veroordeel de goede man niet hoor, ten slotte moet hij doen wat hij niet laten kan en ik heb geleerd om als volgt naar de wereld om mij heen te kijken: mijn truc om niet te oordelen. Namelijk te zeggen: ‘goh, bestaat dat ook? Ja, blijkbaar bestaat dat ook. Oké.’ En zo verwonder ik mij, of in dit geval verbaasde ik mij en ging vervolgens zonder ergernis weer verder met waar ik mee bezig was.
Wat ik mij afvraag is hoe we de transformatie kunnen maken, de ommezwaai van schaarste denken naar denken vanuit overvloed. Er is genoeg in het universum, het is niet allemaal gelijkelijk verdeeld dat is zeker.
Hoe kunnen we vanuit tevredenheid leren leven, in plaats vanuit gebrek?
Martine Clausen, nadenkend.


Heeft u vragen of wilt u reageren: klik hier