Verveling komt natuurlijk voort uit onvrede over een situatie. Er is iets aan het huidige moment dat niet bevalt. Nou, dan is er maar één oplossing: zorgen dat je iets onderneemt waardoor het volgende moment je wel bevalt.
Makkelijk gezegd?
Ja, misschien wel, maar ook makkelijk gedaan hoor. Je kunt je leven vormgeven door acties te kiezen die maken dat je je prettig voelt. Als je steeds maar weer dezelfde actie onderneemt, tja, dan komt er wellicht sleur en kun je behoefte krijgen aan wat verse input.
Soms zit je al zo lang in sleur dat je stemming er door beïnvloed wordt. Dat is iets dat vrij ongemerkt kan optreden. Daarom is het volgens mij heel goed om je af en toe stierlijk eens te vervelen. Zo’n moment kun je dan zien als alarmbelletje: oeps, ik verveel me, ik heb blijkbaar geen zin meer in wat ik aan het doen ben, ik ben toe aan iets anders.
Dus kom je via verveling uit bij Zin. Zin in je leven, zin in iets nieuws. Als je nergens zin in hebt, dan is je stemming beneden pijl en moet je jezelf een schop onder je achterwerk geven. Dat is best cru gezegd, daarvan ben ik me bewust, maar zo’n welgemikt zetje kan iemand weer heerlijk in een nieuwe fase doen belanden.
Soms is het heel erg moeilijk om nog zin te maken. Door bepaalde omstandigheden kan een mens zich zo naar voelen, dat het bijna onmogelijk is om zichzelf nog te motiveren tot het ondernemen van een actie die maakt dat een hernieuwde fase kan worden begonnen. Wanneer dat het geval is, zou het prettig zijn als een ander degene kan zijn die op dat moment het welgemikte zetje uitdeelt.
Zin. Ook zo een mooi woord. Zin maken, zin geven. Zin geven aan je leven. Dat is iets wat we allemaal moeten leren. Zin geven aan je eigen leven kun je ook heel goed doen door je in te zetten voor anderen. Soms heb je dat al zo lang gedaan dat je daar eigenlijk even geen zin meer in hebt. Dan ben je van zins om nu eens zinvol voor jezelf aan de slag te gaan. Dat is heel legitiem en kan heel verrijkend zijn. Dan zet je je zinnen op iets nieuws en schrijft de volgende zinnen in je levensverhaal eventjes op een nieuwe bladzijde.
Ik vind dat heel zinnig, en u??
Martine Clausen, zin-derend.