In reactie op mijn vorige column getiteld Luchtpost, kwamen diverse heel leuke reacties bij me binnen. Eén van de dingen die mij daarin opvielen was het volgende. Er waren mensen bij die enthousiast waren over mijn stap en die me dat wilden laten weten. Ook wilden ze gelijk even een afspraak met me maken. En er waren mensen bij die blij waren voor mij, maar die het jammer vonden dat ik een ommezwaai ging maken omdat ze me nu kwijt zouden raken.
Volgens mij heb ik in mijn column echter nergens geïmpliceerd dat ik zou stoppen met mijn huidige werkzaamheden als counsellor/therapeut.
Is dat niet interessant?
Dit houdt in dat communicatie nog complexer is dan we al dachten. De zender zendt een boodschap uit en de ontvanger ontvangt die boodschap. Maar in de ontvanger gebeurt er iets met de boodschap. De boodschap wordt op de een of andere manier vertaald en een ieder doet dat op zijn eigen manier. De vertaling van een boodschap zegt onherroepelijk iets over de vertaler. Hoe voorzichtig of precies een boodschap ook ingekleed wordt, toch kan de ontvanger er iets mee doen dat de zender toch echt niet bedoelde. Wanneer een boodschap vervolgens doorgegeven wordt aan een derde, kan de intentie erachter al snel vervormen.
Ik vind communicatie een heel boeiend onderwerp. In feite komt het er op neer dat wanneer je een idee hebt van wat iemand zegt, je dat eigenlijk bij die persoon moet toetsen.
Waarschijnlijk zou de eerste persoon uit deze column tegen een derde kunnen zeggen: mijn coach heeft er een baan bijgenomen voor de lol. Terwijl de ander tegen een derde zou kunnen zeggen: mijn counsellor is gestopt met haar praktijk.
Grappig nietwaar? En hoe staat het met uw manier van interpreteren? Als iemand u zou terugbellen en dat niet doet, raakt u dan ongerust? Of geïrriteerd? Of wordt u ronduit kwaad? Wanneer u in de stad loopt en er loopt iemand recht op u af, de persoon in kwestie doet geen stap opzij en u gaat uit de weg om een botsing te voorkomen. Wat denkt u dan? Wat een onbeschoft mens? Hmpff, ze denkt zeker dat ze heel wat is? Of denkt u: zo zo die is in gedachten verzonken…
Het komt er op neer dat we het onszelf knap lastig kunnen maken in het leven. Want de negatieve uitleg geeft ons meestal geen plezierig gevoel. We weten gewoon niet wat er in het hoofd van de ander omgaat. Een positieve uitleg maakt dat we ons beter voelen, maar of het klopt is nog maar de vraag. Het lijkt mij gewoon het beste om maar niet te oordelen. Zo objectief mogelijk kijken. Maar ja, dat kan knap lastig zijn…
Martine Clausen, counsellor.