Voor Jou
Voor jou
vorige
volgende
column 2007-1

Deze column schrijf ik speciaal voor jou. Gewoon, omdat ik je wil laten weten dat ik met je meeleef. Gewoon, omdat ik je wil laten weten dat ik je begrijp. Dat ik in kan voelen hoe moeilijk deze periode voor je is. Het is de zogeheten feestmaand. Daar is niet aan te ontkomen. Het gonst overal van de voorbereidingen voor de vieringen. Sinterklaas, Kerst, lichtjes, cadeautjes, dineetjes, de opgetogen sfeer alom. Maar jij voelt je wellicht helemaal niet zo blij. Misschien heb jij helemaal geen zin in feestjes vieren. Misschien zou jij het liefst deze hele maand onder de dekens kruipen en half januari weer tevoorschijn komen. Gewoon simpelweg ontsnappen aan al dat jolijt. Misschien heb je niemand om de feestjes mee te vieren. Misschien heb je zojuist een dierbare verloren. Misschien ben je ziek. Misschien heb je pijn. Om wat voor reden dan ook, kan de Decembersfeer bij jou juist verdrietige, ja zelfs sombere gevoelens opwekken.
Het lijkt dan ook zo vreemd. Dat alles tegelijkertijd, naast elkaar blijkt te kunnen bestaan. Jouw verdriet om jouw persoonlijke redenen, naast de vreugde van de buren omdat hun dochter uit een ver land thuis de feestdagen komt vieren bijvoorbeeld. Of mijn dubbele gevoel nu ik midden in de surprises van Sint zit, terwijl mijn oma op sterven ligt. Aan de ene kant is het een vrolijke feestelijke tijd, en aan de andere kant van het gevoelsleven van dit zelfde mens, is daar de steeds terugkerende gedachte aan deze bijna honderd-en-één-jarige, die langzaam uit dit leven wegglijdt.
Gemengde gevoelens: een zoon van twaalf en een dochter van vijftien die zich verkneukelen over de poetsen die ze ons op vijf december gaan bakken. Een glimlach van mij voor hen, omdat het natuurlijk en goed is dat ze zich verheugen. En een traan van mij als ik stil aan het voeteneinde van oma’s bed zit en bid dat haar overgang naar het licht rustig en voorspoedig mag zijn.
Alles bestaat tegelijkertijd. Wat een uitermate bizarre situatie.
Zo zie je maar, ik begrijp jou, maar ik weet dat jij mij ook begrijpt. Dat feit alleen al doet me goed. En ik hoop zo dat het jou ook goed doet. Hoe alleen je je ook eventjes voelt in deze tijd, weet dat er iemand is die een speciaal kaarsje brandt voor alle mensen die zich voelen zoals jij vandaag. Speciaal voor jou. Iedere dag een kaars. De hele decembermaand lang. Is dat gek? Misschien wel. En een schrale troost, dat ben ik met je eens, maar tevens een zuivere intentie waarvan ik hoop dat hij je een sprankje licht zal brengen deze maand.
Martine Clausen, kaarsendrager.


Heeft u vragen of wilt u reageren: klik hier