vrijdag 19 juni 2009 21:49

Vandaag mocht hij naar huis. De twaalfde dag na zijn ziekenhuisopname. Op 9 juni werd hij geopereerd. Een zware operatie. De tumor werd verwijderd en aangezien hij op een rotplek zat kon er geen natuurlijke verbinding meer gemaakt worden. Dus werd ook het rectum weggenomen en de anus dichtgenaaid. Vreselijk als je het zo leest, niet? Maar ja, de techniek staat voor niets en dus werd een enkelloops stoma aangelegd waar Erik het nu de rest van zijn leven mee mag doen. En geloof me, de keus is simpel tussen dood of stoma.

De tumor en aanhangend weefsel werden naar de patholoog anatoom gestuurd. Uiteindelijk zou deze expert uitsluitsel geven over al dan niet uitzaaiingen. Gisteren kwam de chirurg, dokter Engel - de man doet zijn naam eer aan, opgetogen het goede nieuws brengen: onderzoek onder de microscoop wees uit dat de tumor as dead as a doornail was, en dus betekende dit ten eerste geen uitzaaiingen en ten tweede geen nabehandeling. Dat was heerlijk nieuws. Niet dat ik er bij stil gestaan had dat dit tot de mogelijkheden behoorde, ik ben een onverbeterlijke optimist en had die optie niet eens een moment overwogen. Erik ook niet. Maar toch was het fantastisch om te horen.

Als dit een wedstrijd is tussen kanker en Erik dan staat Erik nu met één nul voor.
De afgelopen maanden leek het er af en toe verdomd vaak op dat de kanker goed scoorde, maar de eerste helft heeft Erik gewonnen en nu is het rust.
Na de rust, over een maand of drie, komt de tweede helft. Er bleek ook een tumor (een hele andere, dus geen uitzaaiing) in één van Erik’s nieren te zitten. Die kwam ‘toevallig’ aan het licht tijdens een uitgebreide PET scan een paar maanden terug. Dus die moet er ook nog uit. Als Erik daarvoor in september geopereerd wordt heeft hij nog tijd genoeg om ook van die ingreep te herstellen.

Tijd waarvoor vraag je je af? Nou, begin februari toen het heel erg snel bergafwaarts met Erik ging, knipte ik een aankondiging uit de krant waarin stond dat Cliff and The Shadows nog één keer vanwege 50 jaar geleden and that sort of thing, op toernee gingen met zijn allen. Ik plakte dat ding pontificaal voor Erik’s neus op zijn ziekenhuisbed in onze woonkamer en zei: ‘Ze geven een concert op 11 november. De kaarten heb ik al gekocht. Tegen die tijd moet je weer op de klaver zijn, want daar gaan we heen.’ Noem het maar een kleine incentive. En by Jove, mensen, als het zo door gaat redt Erik het ook nog!!