Vroeger, als ik bij mijn grootouders op bezoek ging, viel mij altijd het getik van de klokken op. Ze hadden een Zaanse wandklok en nog andere klokjes. Op de een of andere manier kreeg ik altijd een heel rustgevend gevoel bij hen thuis. Ik vraag mij af of dit nu te maken had met het feit dat zij echte, in de ogen van een klein kind, oude grootouders waren die gewoon heerlijk rustig waren, of dat het getik van de klokken bijdroeg aan dat gevoel van rust. Mijn andere oma en opa hadden een voor kleinkinderen wel heel intrigerende klok: een klok die als hij sloeg een muziekje liet horen en waar een koekoek en vervolgens danseresjes uit kwamen. Dat vonden we prachtig als kotertjes. Inmiddels is oma honderd en het mooie is dat ze nog altijd die klok heeft.
Het gekke is dat ik in mijn eigen huis of omgeving eigenlijk het getik van klokken niet kan verdragen. Ik vind het vreselijk. Bizar of niet? Het heeft me altijd het nare idee gegeven dat de tijd onherroepelijk voortschrijdt en dat wat je ook doet, het leven genadeloos tussen je handen weg tikt. Vooral als ze dan ook nog eens ieder uur galmend slaan voel ik steeds de boodschap: Martine weer een uur van je leven voorbij!!! Vreselijk!
Van de week had ik een gesprek met iemand die een aantal bijna dood ervaringen (BDE) heeft beleefd. Een bijna dood ervaring is een ervaring waarbij je uit dit leven wegglijdt, door een ongeval bijvoorbeeld, en je voelt dat je in het licht wordt opgenomen. De mensen die deze ervaring hebben beleefd spreken allemaal van een hemels gevoel van weldadige harmonie, van een onvoorwaardelijke omringende liefde en stuk voor stuk verandert het de manier waarop ze in dit leven staan, zodra ze weer terug keren in hun lichaam. Dit laatste gebeurt omdat het hun tijd nog niet was en ze nog een taak te volbrengen hebben, wat die taak dan ook moge zijn.
Afijn, bovengenoemde heer vertelde mij dat hij sinds zijn BDE’s van tikkende klokken houdt. Hij zit in een praatgroep van mensen die hetzelfde als hij hebben meegemaakt en hem is gebleken dat ze allemaal van klokken zijn gaan houden. Ze hebben het er wel eens over gehad, maar niemand snapt eigenlijk waarom. Ik vond dat zo een typisch verhaal. Als u er een idee over heeft dan houd ik mij aanbevolen!!
Ikzelf heb nu het vermoeden dat ze waarschijnlijk zo verlangen naar dat heerlijke gevoel dat ze hadden tijdens hun BDE dat ze door het tikken van de klokken het tegenovergestelde beleven als ik: een verlangend, in plaats van een opgejaagd gevoel dat ik op moet schieten voor ik geen tijd meer heb om alles te doen wat ik nog graag wil…
Martine Clausen, klokkenluider.