Ieder mens heeft zo zijn eigen aardigheden. Ik ook. Ik heb ergens een radertje in mijn brein dat altijd zegt: als ik 95 ben dan wil ik nooit terugkijken op mijn leven met spijt omdat ik dingen niet gedaan heb. Integendeel, als ik 95 ben wil ik terugkijken en tevreden grijnzen over dingen die ik wel gedaan heb, ook al bleken het uiteindelijk bevliegingen.
Stelt u zich voor:
Ik zat in de zon in de tuin. Ik keek omhoog. Er vlogen vliegtuigen af en aan. Ik heb altijd een heel fijn gevoel gehad bij luchthavens en vliegtuigen. Ik hou van de bedrijvigheid en ben nieuwsgierig naar de bestemmingen van al die passagiers. Niet dat ik veel gereisd heb, integendeel. De blauwe vliegtuigen vond ik het mooist. Ineens realiseerde ik mij dat ik ooit bij KLM solliciteerde voor stewardess. Ik werd aangenomen maar haakte af. Ze vroegen of ik bereid was 3 weken van huis te zijn, en dat was ik niet omdat ik net een dochter gekregen had. Nooit meer aan gedacht. En nu zittend in de tuin, kwam dat ineens weer boven.
Een tel later zat ik achter mijn laptop en vulde een sollicitatieformulier in. Eigenlijk voor de grap, want ik ben natuurlijk niet meer piep. Drie dagen later kreeg ik een uitnodiging voor een gesprek. Tien dagen later was ik aangenomen, en nu zit ik op de inwerk cursus en heb al trainingsvluchten achter de rug. Ja mensen, deze dame wilde reizen en manlief houdt daar niet van. Ik dacht zo dat dit een mooie manier was om aan mijn reis-trekken te komen, bovendien bedacht ik me dat ik mijn werk als counsellor altijd kan doen, maar vliegen niet.
Ik moet er zelf wel om lachen. Ik had niet gedacht dat ik zou worden aangenomen.
Een paar maanden geleden was ik op Schiphol en zag een clubje crew lopen. Stewardessen in hemelblauw en cockpitcrew in donkerblauw met strepen op de manchetten. Ik vond dat echt wel iets hebben. En nu van de week liep ik over de luchthaven in zo’n zelfde blauw pakje met koffer en al. Zoals ik voorheen naar hen keek, keken mensen nu naar ons.
Hoe snel is dit alles niet gegaan?!
Wat leer ik hier nu van? Wat zou ik u hiermee willen vertellen?
Ten eerste dat wat u ook mag horen over: na je veertigste vind je geen baan meer… Dat hoeft echt niet waar te zijn, kijk maar naar mij. Ik ben een paar weken geleden 45 geworden.
Ten tweede: als je met passie, enthousiasme en plezier ergens aan begint, dan kun je bergen verzetten. Het is alsof het hele Universum met je meewerkt.
Ten derde: doe wat je leuk vindt, het leven is er om geleefd te worden. Ik zie dit als een avontuur en geniet ervan. Dus voorlopig krijgt u even luchtpost van me…
Martine Clausen, bevlogen.